"Jak blask słońca oświetla wnętrze komnaty, tak nauka rozświetla umysł"
Minęły dwa stulecia od dni, w których powstawała nasza szkoła, Szkoła Podstawowa w Czerniczynie. U jej początków stała świadomość Stanisława Staszica, że edukacja jest podstawą pełnego rozwoju każdej społeczności. Dlatego w zorganizowanym w 1816 roku, według własnego konceptu Towarzystwie Rolniczym Hrubieszowskim zaplanował utworzenie pięciu szkół. Jedną z nich była szkoła w Czerniczynie.
Dostępne źródła mówią, że sam Staszic naszkicował projekt budowy tutejszej szkoły. Miała to być niewielka budowla z drewna dostarczonego z lasu Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego, wzniesiona rękami ludzi zamieszkujących tereny TRH. Aby ten cel zrealizować, postanowiono też o składce w postaci zboża lub pieniędzy.
Zanim jednak ów obiekt powstał, pierwsze lekcje odbywały się już od roku 1812 w opuszczonej wynajętej izbie. Wspomniany nowy budynek z drewna powstał ostatecznie w roku 1822. Składał się on z jednej obszernej sali przeznaczonej na lekcje i z mieszkania dla nauczyciela. Warto wspomnieć, że w ustawie TRH dotyczącej budowy szkoły uwzględniono nie tylko sfinansowanie wznoszenia drewnianego budynku, ale też koszty jego utrzymania, remontów. Opieką TRH otoczony miał być nauczyciel, który oprócz mieszkania otrzymywał 2 morgi ogrodu (1morga/1 mórg = ok. 0,5 ha) i 6 mórg/morgów pola, a także wynagrodzenie roczne równe wartości 30 korców żyta, płatne w ratach kwartalnych.
"Kto zdobytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych"
Pierwszym nauczycielem tej nowej wtedy szkoły został Antoni Cyrański, który pracę zaczynał w 1812 roku (na początku jeszcze w owej starej wynajętej izbie, a od 1822 we wzniesionej drewnianej budowli). W 1833 r. (po 21 latach) jego miejsce zajął na 10 lat Michał Rekwirowicz, którego następcą w roku 1843 został Mateusz Wyszyński, który uczył do 1848 r. (5 lat).
"Posiadanie wiedzy to za mało. Musimy ją wdrażać w życie"
Tu konieczne jest przypomnienie, że od 1772 roku – I rozbiór, (1793 – II rozbiór i 1795 – III rozbiór) nasz kraj w coraz szerszym zasięgu terytorialnym trafiał pod zabory: rosyjski, pruski i austriacki. Ziemia Hrubieszowska, a zatem i Czerniczyn, do 1809 roku znajdowała się pod zaborem austriackim. Gdy Staszic zakładał Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie (1816 r.), te tereny przeszły pod zabór rosyjski (należały do Księstwa Warszawskiego, od 1815 r Królestwa Polskiego, zwanego też Kongresówką), by w roku 1916 znowu powrócić (na dwa lata) pod zabór austriacki.
Z tym wiąże się istotna zmiana w funkcjonowaniu szkół w zaborze rosyjskim, zatem i naszej szkoły. Mianowicie w 1845 r, zgodnie z ukazem carskim, tworzono szkoły unickie (podległe kościołowi grekokatolickiemu, czyli prawosławnemu), których celem było pozbawienie uczniów świadomości, że są Polakami. W takich szkołach robiono wszystko, by mali Polacy stali się Rosjanami. Istniejące wówczas szkoły, tak więc i szkoła w Czerniczynie musiały wdrażać to rozporządzenie władz zaborcy rosyjskiego. Szkoła unicka w Czerniczynie funkcjonowała w latach 1851-1859, a jej nauczycielem był Piotr Robczuk. Pocieszające było to, że w tej szkole nie odstąpiono od zasad wychowania w tradycjach polskich, więc w ciągu tych ośmiu lat tutejsi uczniowie nie stracili swojej świadomości narodowej.
"Czas jest najlepszym nauczycielem, ale nieczęsto ma dobrych uczniów"
W 1860 roku rozpoczęto remont budynku, który trwał do 1864 r. i nie został ukończony, bo szkołę zamknięto z powodu kolejnej zawieruchy dziejowej na naszych ziemiach. Chodzi o powstanie styczniowe i postawy miejscowej ludności wobec niego, w tym członków, TRH i nauczycieli szkół. Historycy dokumentują zaskakująco duże zaangażowanie ludzi tych okolic w demonstrowanie swojej przynależności narodowej, w przeciwstawianie się władzy carskiej.
Dopiero w latach 70-tych XIX wieku wróciła tu jednoklasowa szkoła rosyjska. W 1890 r. uczył w niej Stanisław Krzeczkowski, rok później Kamila Wierzbicka, a w 1904 – Elewferij Ciszyński, który był też jej kierownikiem.
W 1914 roku ta jednoklasowa rosyjska szkoła w Czerniczynie została przekształcona w szkołę dwuklasową. Drugim nauczycielem w owym czasie została Nina Jeromina. Ktoś mógłby tu poddać w wątpliwość ciągłość edukacji, skoro była to szkoła rosyjska. Należy jednak pamiętać, że tak się działo na terenach wszystkich ziem polskich, opanowanych przez państwa zaborcze. I choć to zaborca decydował o kształcie tej nauki, to ona jednak trwała i uczniowie zdobywali tu podstawy umiejętności i wiedzy.
"Czasem maleńka chwilka rozstrzyga o wielkich rzeczach"
Upłynął zaledwie rok. Na tych terenach toczyły się walki ukraińsko-austriackie. Wtedy to, w roku 1915, rosyjską szkołę carską w Czerniczynie spalono. Dopiero w 1918 r, po odzyskaniu niepodległości szkołę tą odbudowano i przemianowano na szkołę czteroklasową. I choć brzmi to szumnie, to w tym okresie w jednej sali uczono dzieci języka polskiego, matematyki, historii, przyrody, religii i geografii. Nauczycielem został p. Gil, później p. Zofia Naj. Szkoła w takim kształcie funkcjonowała do wojny 1939 roku.
"Nawet poważne błędy przydają się na coś, przynajmniej na przestrogę dla drugich"
I nadszedł mroczny czas II wojny światowej. Podczas okupacji niemieckiej budynek szkoły uległ całkowitemu zniszczeniu i spaleniu przez bojówki Ukraińskiej Powstańczej Armii. Po zakończeniu działań wojennych szkoły w Czerniczynie nie było. Uczniowie uczęszczali do szkół w Hrubieszowie i Metelinie.
"Niepowodzenie przywraca ludziom wszystkie cnoty, jakie pomyślność im odbiera"
Od 1947 r. lekcje odbywały się w budynku prywatnym Władysława Bachmaczuka (obecnie p. Buchowiecki). Prowadziło je dwoje nauczycieli: p. Zygadło i p. Krystyna Chudoba. Zajęcia te odbywały się w klasach łączonych.
Rok 1948 przyniósł naszej szkole nową szansę. Gmina Hrubieszów przekazała jedno z pomieszczeń w należącym do niej budynku na potrzeby szkoły w Czerniczynie (zwanej później "starą szkołą"). Utworzono w nim szkołę czteroklasową. Zajęcia odbywały się w jednej sali lekcyjnej na dwie zmiany. W późniejszych latach podzielono ją i utworzono dwie sale lekcyjne. W pogodne dni lekcje odbywały się na dworze. Inna ciekawostka to rozpiętość wieku uczniów, która wynosiła 9 lat.
"Z kamieni rzucanych ci po drodze pod nogi, zbuduj schody, które poprowadzą cię jeszcze wyżej, do upragnionego celu"
W kolejnym roku szkolnym 1948/1949 przed naszą szkołą piętrzył się wiele trudności. Brakowało podręczników prawie do wszystkich przedmiotów, głównie dlatego, że zmienione zostały treści dydaktyczno-wychowawcze, które musiały realizować ideologię socjalistyczną. Początkowo w wychowaniu patriotycznym święta religijne przeplatały się ze świętami państwowymi. Później świąt kościelnych nie obchodzono ze względów ideologicznych. Pojawiły się za to nowe uroczystości, święta: 22 Lipca (komunistyczne Święto Odzyskania Niepodległości), rocznica bitwy pod Lenino, Wielka Rewolucja Październikowa. Uczniowie uczestniczyli też w Dniach Filmu Radzieckiego. W tych czasach z problemami edukacyjnymi zmagali się nauczyciele: Stanisława Osmołowska, Krystyna Chudoba i Eugenia Zańko. Kierownikiem szkoły była wówczas Maria Kawecka, później Stanisław Zawiślak. Szkoła ta należała wtedy do Inspektoratu Oświaty w Hrubieszowie.
"Wiele tracimy wskutek tego, że przedwcześnie uznajemy coś za stracone"
Następny etap w dziejach tej szkoły rozpoczął się od zazwyczaj źle kojarzącej się wizytacji. Tym razem wizytacja z dnia 25 kwietnia 1948 r. przyniosła wiele zmian na lepsze. Główny wniosek po tej kontroli był taki, iż budynek, w którym mieściła się szkoła jest niedostosowany do potrzeb szkolnictwa, stąd będzie konieczne zamknięcie tej placówki oświatowej. Ta groźba zmobilizowała do działania miejscowych urzędników i obywateli. W efekcie najpierw we wrześniu 1948 roku Zakłady Przemysłu Drzewnego w Tarnawatce dostarczyły 40 ławek i cztery tablice (na kwotę 126,228 zł), a następnie 4 sierpnia 1950 r. Rada Narodowa zatwierdziła rozbudowę tej szkoły. Miała tu powstać siedmioklasowa placówka dla 200 uczniów. 15 lutego 1951 roku podjęto uchwałę o pomocy w rozbudowie, która polegała na organizowaniu licznych czynów społecznych i partyjnych. Dzięki tym działaniom już we wrześniu 1951 r. została oddana do użytku szkoła rozbudowana z czteroklasowej do siedmioklasowej. Jej kierownikiem został Henryk Zańko. Od 1966 r. stała się ona szkołą ośmioklasową.
W latach 60-tych wygląd szkoły znacznie się zmienił. Przy szkole powstał budynek gospodarczy i ubikacje. Na piętrze budynku szkoły wybudowano trzy mieszkania, które zajmowali nauczyciele: Stanisław Zawiślak, Stanisław Barczuk i Jadwiga Wilk, później Eugenia i Henryk Zańko oraz Jadwiga Nitecka. Pozostali nauczyciele uczący w szkole mieszkali u gospodarzy (Bielan, Krupiński, Bachmaczuk, Pawłowicz, Szewczyk, Dziadura, Wysocki) lub dojeżdżali z Hrubieszowa. Mieszkania dla nauczycieli mieściły się również w budynku "starej" szkoły.
Na początku lat sześćdziesiątych w szkole istniała również filia Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Hrubieszowie. Lekcje odbywały się systemem wieczorowym. Na zajęcia uczęszczali uczniowie, którzy ukończyli szkołę podstawową. Lekcje prowadzone były przez nauczycieli szkoły w Czerniczynie, a zajęcia z przedmiotów zawodowych odbywały się pod kierunkiem nauczycieli z Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Hrubieszowie.
"Człowiek jest szczęśliwy proporcjonalnie do tego, co daje. Nie ma znaczenia, co się daje, wystarczy dawać. Liczy się to, co dajemy z nas samych"
W końcu lat sześćdziesiątych w szkole powstała drużyna harcerska i zuchowa prowadzona przez Henryka Ślązaka, następnie przez Stanisławę Gałęzowską, Krystynę Pyc, Irenę Paluch, a w latach osiemdziesiątych przez Jerzego Pyca i Annę Kuniczuk. W szkole działały również takie organizacje jak: Polski Czerwony Krzyż, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Liga Obrony Kraju, Liga Ochrony Przyrody. Uczniowie należeli również do Szkolnej Kasy Oszczędności. Rokrocznie organizowane były wycieczki turystyczno-krajoznawcze do różnych regionów Polski.
W roku 1970 kierownikiem szkoły został Stanisław Janiec, który zamieszkał w budynku szkolnym.
Rok 1973 przyniósł poważne zmiany w oświacie. Stanowisko "kierownik" zmieniono na "dyrektor" szkoły. Podwoiła się liczba nauczycieli, ponieważ zmniejszono pensum z 36 na 18 godzin tygodniowo. Nauczyciele rozpoczęli dokształcanie kierunkowe, ucząc wcześniej wyuczonego przedmiotu. Uczniowie brali udział w olimpiadach i konkursach przedmiotowych, organizowanych przez Ministerstwo Oświaty i Kuratorium w Lublinie, zajmując wysokie lokaty na szczeblach gminnym i wojewódzkim.
W latach 1973-1974 istniał w szkole zespół instrumentalny, prowadzony przez p. Jana Stępkę, instruktora z Domu Kultury w Hrubieszowie. Pod jego kierunkiem uczniowie zdobywali umiejętności gry na gitarze, mandolinie i akordeonie.
W szkole prowadzone były, tym razem dla dorosłych mieszkańców wsi, kursy gotowania i szycia organizowane przez instruktorów z Hrubieszowa.
"Dla serc szlachetnych najwyższą rozkoszą, gdy drugim radość w niedoli przynoszą"
W latach 70-tych w szkole powstał Szkolny Klub Sportowy prowadzony przez p. Stanisława Jańca, a później przez p. Czesława Kańkowskiego. W ramach działalności tego klubu organizowano międzyszkolne zawody lekkoatletyczne i w grach zespołowych.
Lata osiemdziesiąte również upływały pod znakiem coraz większych osiągnięć sportowych. Wtedy autorką licznych sukcesów naszych uczniów była p. Anna Dziemiach. Młodzież uczestniczyła systematycznie w zawodach powiatowych, organizowanych przez Miejski Klub Sportowy "Unia" w Hrubieszowie, zajmując w nich wysokie lokaty. Uczniowie brali również udział w zawodach sportowych na szczeblu wojewódzkim.
Uczennice Anna Kwiatkowska, Joanna Bojarczuk i Renata Skibińska reprezentowały szkołę na spartakiadach ogólnopolskich juniorów młodszych, w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą.
"Sukces to suma niewielkiego wysiłku powtarzanego każdego dnia"
Szkoła w tych latach wzbogaciła się o różnorodne pomoce naukowe, pracownię techniczną, sprzęt sportowy i audiowizualny. Uczniowie korzystali z audycji radiowo-telewizyjnych. Zajęcia odbywały się dwuzmianowo. Poszerzony został w znacznym stopniu księgozbiór biblioteczny. Przybyło podstawowych lektur szkolnych oraz książek z kręgu literatury dziecięcej i młodzieżowej.
W ciągu dekady lat 70-tych tak wiele się działo. W latach 1975-1980 szkoła w Czerniczynie funkcjonowała jako Szkoła Zbiorcza. Uczęszczali do niej uczniowie z Dąbrowy, Mienian, Kozodaw, Masłomęcza i Łotoszyn.
"Ludzie mogą wątpić w to, co mówisz, ale uwierzą w to, co robisz"
Rok 1977 to utrudnienia, ale prowadzące ku lepszemu. W tym roku, bowiem przeprowadzono kolejną rozbudowę naszej szkoły. Lekcje odbywały się w świetlicy wiejskiej, którą podzielono na trzy sale. Jedna z klas uczyła się na scenie oddzielonej kurtyną. Łatwo nie było, za to ile oryginalnych wspomnień i po upływie roku powrót do wyremontowanej pachnącej szkoły z centralnym ogrzewaniem, instalacją wodociągową. Zmieniono układ pomieszczeń części mieszkalnej na piętrze. Przybyło sal lekcyjnych w wyniku podziału większych. Szkoda tylko, że toalety w dalszym ciągu znajdowały się na zewnątrz budynku.
W roku 1990 do szkół wróciła nauka religii. Kolejno katechetami byli: Barbara Frykowska (1990-2005), ks. kanonik Marian Garmol, ówczesny proboszcz miejscowej parafii, (2002-2006), od roku 2006 ks. Piotr Kawecki, ks. Maciej Nizio, ks. Krzysztof Maj ks. Franciszek Kościelski i od 2021 r. ks. Andrzej Dzido.
"Życie ludzkie to jakby olbrzymie zawody sportowe, których jesteśmy zarówno uczestnikami, jak i widzami"
Rok 1999 – to ponowna reforma szkolnictwa przeprowadzona przez państwo. Szkoła Podstawowa w Czerniczynie stała się szkołą sześcioklasową. Uczniowie kończący szkołę podstawową kontynuowali naukę w szkołach gimnazjalnych w Hrubieszowie i Kozodawach. Ze szkoły podstawowej do gimnazjum odeszła część nauczycieli. W tym czasie do obwodu szkoły w Czerniczynie należały miejscowości: Masłomęcz, Metelin, Wolica, Brodzica.
"Praca to most między rzeczywistością a marzeniami"
W latach 1997-2000 pojawił się nowy plan rozbudowy szkoły. W tym czasie funkcję dyrektora sprawował p. Jerzy Pyc. Przeprowadzono liczne prace porządkowe wokół szkoły (wycinka drzew, ogrodzenie otoczenia szkoły).
W roku 2002, podczas kadencji p. dyrektor Małgorzaty Boguckiej, kiedy to obowiązki dyrektora w zastępstwie pełniła p. Bożena Nowosad, ze środków Urzędu Gminy w Hrubieszowie rozpoczęto poważną rozbudowę szkoły. Nadbudowane zostało piętro, na którym powstały trzy sale lekcyjne i pracownia komputerowa. Dobudowano wreszcie sanitariaty w budynku szkoły. Zmieniona została elewacja zewnętrzna, powstał parking. Szkoła zyskała nowoczesną szatę.
W 2005 roku, w szkole podłączono Internet i utworzono ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego centrum multimedialne (ICIM).
Od roku 2005/2006 funkcję dyrektora sprawuje p. Bożena Nowosad, dla której nowoczesna szkoła stała się priorytetem. Zrealizowane zostały ważne projekty zmieniające oblicze szkoły.
18 września 2013 roku nadano szkole imię ks. Stanisława Staszica. Sztandar dla szkoły ufundował Zarząd Kółka Rolniczego w Czerniczynie.
W 2015 roku rozpoczęto budowę sali widowiskowo-sportowej, którą oddano do użytku już na początku roku 2016. To zdarzenie zbiegło się z następną reformą organizacji pracy szkół wprowadzoną właśnie w 2016 roku przez MEN, polegającą na przywróceniu ośmioklasowej szkoły podstawowej. W związku z tym konieczne było wygospodarowanie dwóch dodatkowych sal lekcyjnych dla klas VII i VIII, a także zatrudnienie nauczycieli chemii, fizyki i geografii w niepełnym wymiarze godzin.
W roku szkolnym 2018/2019 przeprowadzono prace remontowo-adaptacyjne na piętrze budynku. Nauczycielskie mieszkania służbowe zostały przekształcone w sale lekcyjne, pracownię komputerową i gabinet dyrektora. Powstał też gabinet pielęgniarki szkolnej. W ramach dotacji celowej, pozyskaliśmy środki finansowe na doposażenie gabinetu z Programu rządowego „Doposażenie gabinetów profilaktyki zdrowotnej”.
Również w roku 2018/2019 roku szkoła otrzymała wsparcie finansowe w ramach programu "Posiłek w szkole i w domu”, na zakup usług remontowo-adaptacyjnych oraz wyposażenie jadalni.
Rok 2020 to kolejny ważny zakup niezbędnych pomocy dydaktycznych do realizacji podstawy programowej z przedmiotów przyrodniczych, czyli biologii, geografii, chemii i fizyki.
A w 2021 roku za otrzymane środki finansowe z rządowego programu "Laboratoria Przyszłości", zostało zakupione wyposażenie techniczne, wspierające rozwój kompetencji przyszłości i nowoczesnej edukacji.
Z kolei program "Aktywna tablica" pozwolił na zakupienie dwóch tablic multimedialnych i czterech monitorów interaktywnych, a dotacje z "Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa" umożliwiły wyposażenie biblioteki szkolnej w nowości wydawnicze.
W latach 2021-2023 szkoła korzystała ze wsparcia finansowego programu MEN "Poznaj Polskę" na realizację wycieczek szkolnych dla dzieci.
Wiadomo nie od dziś, że zło na świecie płynie niemal zawsze z niewiedzy. Stąd, odkąd ludzie sobie z tego zdali sprawę, stale dążą do zdobywania wiedzy o sobie i o otaczającym nas świecie.
I wreszcie nadszedł czas, aby wśród wielu osób budujących społeczność naszej dostojnej, bo dwustuletniej placówki oświatowej, wymienić wszystkich nauczycieli, którzy od czasów powojennych przekazywali wiedzę kolejnym pokoleniom. Są wśród nich również pedagodzy realizujący swoją edukacyjną misję obecnie.
Nauczyciele uczący w Czerniczynie w latach 1947-2023
1. Cyroński Antoni
2. Rekwirowicz Michał
3. Wyszyński Mateusz
4. Robczuk Piotr
5. Krzeczkowski Stanisław
6. Wierzbicka Kamila
7. Ciszyński Elewferij
8. Jeromina Nina
9. Gil Aleksandra
10. Naj Zofia
11. Zamróg Ludmiła
12. Guzik Krzysztof
13. Garbaty Eugeniusz
14. Bydłowski Wacław
15. Pastusiak Janina
16. Ciechan Teresa
17. Chudoba Krystyna
18. Osmołowska Stanisława
19. Filas Alicja
20. Zygadło
21. Barczuk Stanisław
22. Pisiewicz Janina
23. Kuśmirek Bogumiła
24. Bartnik Tadeusz
25. Szczypek Władysława
26. Ziółkowska Wanda
27. Osińska Lucyna
28. Patkowski Edward
29. Fligier Leokadia
30. Nitecka Jadwiga
31. Szewczyk Janina
32. Ślązak Henryk
33. Stefaniuk Stanisław
34. Gałęzowska Stanisława
35. Wilk Jadwiga (Tytus)
36. Ciesielczuk Zofia
37. Seniuk Izabela
38. Tytus Stanisław
39. Zańko Eugenia
40. Szczypek Wanda
41. Jóżwiak Wanda
42. Pyc Krystyna
43. Wasylczuk Irena
44. Danielewicz Dorota
45. Gierbienis Andrzej
46. Bazylewicz Anna
47. Bronicka Anna
48. Dyjach Jolanta
49. Dąbrowski Bazyli
50. Szkudzińska Renata
51. Cierech Bogusław
52. Buczak Barbara
53. Patkowska Jolanta
54. Krygiel Elżbieta
55. Najdzińska Zofia
56. Zderkiewicz Urszula
57. Kanikowski Czesław
58. Kanikowska Dorota
59. Kaniowska Krystyna
60. Buszowska Halina
61. Danilczuk Henryka
62. Kusiak Barbara
63. Wawrzecka Bożena
64. Stepaniuk Teresa
65. Pańczyk Anna
66. Mróz Jan
67. Kuniczuk Anna
68. Błaszczuk Lilia
69. Bojko Bożena
70. Burda Jarosław
71. Kupiec Lucyna
72. Paszkowska Alicja
73. Mielniczek Marta
74. Cielecka Małgorzata
75. Jastrzębska Gabriela
76. Tomaszewska Teresa
77. Popek Jan
78. Serafin Małgorzata
79. Wańczycki Wiesław
80. Dąbrowska Małgorzata
81. Dziemiach Anna
82. Cebula Elżbieta
83. Jakulewicz Grażyna
84. Daruk Marlena
85. Tatysiak Ewa
86. Świderek Marcin
87. Jasińska Anna
88. Adamczuk Barbara
89. Frykowska Barbara
90. Wańczycki Łukasz
91. Dyniec Grażyna
92. Dąbrowska Regina
93. Mysiak Karolina
94. Leszczyńska Ewa
95. Walicka Marlena
96. Pokrywka Alina
97. Maciąg Dorota
98. Mazurek Kamila
99. Gałan Agnieszka
100. Hojda Tomasz
101. Wieczorek Lidia
102. Mucha Agata
103. Wojak Sylwia
104. Zimon Joanna
105. Świerczek Justyna
106. Karcz Anna
107. Rybicka Ewelina
108. Nowosad Annika
109. Dąbrowski Radosław
110. Jaworska Aleksandra
111. Katarzyna Niźnikowska
112. Garbacz Natalia
113. Alicja Sidorowicz
114. Bielecka Anna
115. Sarzyńska Kamila
Kierownicy i dyrektorzy 1947-2023
1. Danielewicz Leokadia 1947 - 1948 (kierownik)
2. Kawecka Maria 1948 - 1949 (kierownik)
3. Zawiślak Stanisław 1949 - 1950 (kierownik)
4. Zańko Henryk 1950 - 1970
5. Janiec Stanisław 1970 - 1980
6. Paluch Irena 1980 - 1981
7. Iwanicki Józef 1981 - 1985
8. Wysocka Anna 1985 - 1986
9. Dziemiach Mirosław 1986 -1987
10. Paluch Irena 1987- 1997
12. Pyc Jerzy 1997 - 2000
13. Bogucka Małgorzata 2000 - 2005
14. Nowosad Bożena 2005 - obecnie
Katecheci
1. Frykowska Barbara 1990 - 2004
2. ks. Garmol Marian 2004 - 2007
3. ks. Kawecki Piotr 2007 - 2016
4. ks. Nizio Maciej 2016 - 2018
5. ks. Maj Krzysztof 2018 - 2020
6. ks. Kościelski Franciszek 2020 -2021
7. Bielak Beata 2018 - obecnie
8. ks. Andrzej Dzido 2021 - obecnie
Woźni 1947-2023
1. Manel
2. Anastazja Jasińska
3. Grzegorz Fedorowicz
4. Bartłomiej Gawda
5. Jan Wasilik
6. Irena Śmiszek
7. Anna Borek
8. Joanna Olszak
9. Joanna Wróblewska
To są osoby, które od lat lub od niedawna w Szkole Podstawowej w Czerniczynie posługują się najpotężniejszą bronią, dzięki której możliwe jest zmienianie świata. Ta broń to edukacja.
Pozostaje życzyć sobie, by w ciągu kolejnych stu czy dwustu lat, w tej szkole – jubilatce, tą potężną bronią posługiwali się najwaleczniejsi nauczyciele.