HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W STEFANKOWICACH
Polska szkoła w Stefankowicach istnieje od 5 stycznia 1916 r.[1]Pierwszym nauczycielem w tejże placówce został Franciszek Malinowski. Fundusze na organizację szkoły pochodziły z wpłat mieszkańców wsi, a także z funduszy parafialnych, bądź z własnej kieszeni ówczesnego proboszcza parafii – ks. kanonika Wojciecha Bojarczuka. W tym czasie do polskiej szkoły uczęszczało 37 dzieci (29 dziewcząt i 8 chłopców)[2]. Parterowy budynek szkolny zbudowany był z drewna, które pochodziło z rozebranej leśniczówki i pokryty słomą. Do szkoły należała także drewniana stodółka wraz z oborą krytą słomą i drewniany klozet. W 1927 r. w Publicznej Szkole Powszechnej w Stefankowicach uczyła Emilia Tryścińska, w latach 30-tych Helena Romańska i Hipolit Węgrzynowicz, a następnie Stefan Kondraciuk i Stefan Miękisz. W tym czasie była to czteroklasowa szkoła, licząca ok. 150 uczniów.[3]
W 1940 r. budynek zajmowany przez szkołę polską został zajęty przez szkołę ukraińską. Szkołę polską przeniesiono do tzw. budynku żydowskiego (obecnie dom p. Olszak). Praca w szkole w czasie okupacji nie była łatwa. Brakowało podręczników, zeszytów, przyborów do pisania. Poza tym władze okupacyjne nieustannie stawiały trudności w zorganizowaniu szkoły, np. nie można było zaczynać nauki jeżeli nie było 50 dzieci. Szkołę polską w tym okresie prowadziła Wiktoria Barańska[4]. Od 1944 r. kierownikiem czteroklasowej placówki został Anatoliusz Barański i pełnił tę funkcję nieprzerwanie do 1962 r. W roku szkolnym 1951/1952 r. podniesiono stopień organizacyjny szkoły do klasy siódmej, a w 1966 r. do klasy ósmej. W latach 50-tych zajęcia szkolne odbywały się na dwie zmiany. Ochotnicza Straż Pożarna w Stefankowicach udostępniła świetlicę na czwartą salę lekcyjną. Lekcje religii odbywały się natomiast w pomieszczeniu wynajętym od p. B. Teterycza.
Następcą Anatoliusza Barańskiego został Jerzy Litwiniuk – najpierw jako kierownik, potem jako dyrektor zarządzał placówką przez 41 lat. W 2003 r. przeszedł na emeryturę. To dzięki Jego staraniom wybudowany został w latach 1962-1965 nowy, murowany budynek szkolny. Lata 1965/1966 to lata wytężonej pracy przy zagospodarowaniu placu przy nowej szkole. Urządzone zostały boiska oraz trawniki i kwietniki. W owym czasie także przez 3 lata istniała w Stefankowicach 2-letnia Szkoła Przysposobienia Rolniczego. W roku szkolnym 1966/1967 została przeprowadzona reforma szkolnictwa, w wyniku której podniesiono stopień organizacyjny szkoły do ośmiu klas. W latach 1967/1968 rozebrano stare budynki gospodarcze kryte słomą. W ich miejsce wybudowano ubikacje i nowy obiekt gospodarczy.
W 1977/78 r. decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania utworzono Zbiorczą Szkołę Podstawową w Stefankowicach z Punktem Filialnym w Kułakowicach Trzecich z klasami I-III. W latach 1978/1979 było najwięcej uczniów w historii szkoły – 170.
W roku 1980/81 przeprowadzono remont starej szkoły i zamontowano w obu obiektach mieszkalnych instalacje: centralnego ogrzewania i wodno-kanalizacyjną. W październiku 1981/82 r. rozpoczęto budowę dachu na murowanym budynku szkoły. W latach 1993-1996 dzięki p. J. Litwiniukowi – ówczesnemu dyrektorowi szkoły oraz dużemu zaangażowaniu miejscowej ludności rozbudowano i zmodernizowano szkołę. Placówka powiększyła się o 5 sal lekcyjnych, kuchnię i toalety. W budynku założono centralne ogrzewanie olejowe i wodę.[5] W roku szkolnym 2000/2001 w wyniku reformy szkolnictwa zmniejszono ilość klas w szkole podstawowej do 6[6]. W roku szkolnym 2003/2004 dyrektorką placówki została Marzenna Litwiniuk-Mizerska, które pełniła tę funkcję do 2014 r. 12 września 2010 r. z inicjatywy ówczesnej p. dyrektor oraz p. Janiny Mróz – prezes Stowarzyszenia „Sosenka” odbyła się uroczystość nadania szkole imienia 15 Pułku Piechoty „Wilków”.